آقای “مینهای گوووی” نویسنده و ناشر کتاب های زیادی در مورد زندگی خصوصی بزرگان و خبره گان چین بود که دو سال قبل اختطاف و بدون اعلام رسمی جرم، روانه ی زندان شد.
اما انجیلا گووی، دختر 23 ساله وی و فعال مدنی، کمپاین های متعدد تبلیغاتی را غرض رهایی پدر به راه انداخت که در اثر آن او از زندان آزاد و در خانه نظربند شد.
قضیه از آنجا آغاز می گردد که آقای “گووی مینهای” ناشر چیره دست هانگ کانگی نژاد، (در ماه اکتوبر سال 2015 به سبب نشر و فروش کتاب های انتقادی در مورد چین و رهبران بلند پایه ی حکومت آن)، از خانه ی تفریحی اش در تایلند، اختتاف و غیب شد.
تا اینکه شش ماه بعد از این حادثه، تلویزیون دولتی چین تصویرش را منتشر که به دست داشتن (در یک حادثه تخریبی مرگبار) اعتراف می کند.
اتفاقی که انجیلا آنرا ناشی از اجبار دانسته، گفت: “ببنید، قانون اساسی چین مدعی احترام و حفظ ملحوظات حقوق بشری افراد بشمول آزادی بیان است و باید حکومت چین این اصل را مراعات و افراد را جبرا وادار به گفتن چیزی نکند.”
باآنکه تلاش های خانم انجیلا منجر به رهایی پدرش از زندان چینایی ها گردید، باآنهم، اما موصوفه طی سیمیناری در سویدن، از مقامات چین خواهان اعلام جرم پدرش شد و گفت:”با توجه به دو سال زندان و مشکلاتی که پدرم متحمل شد، اکنون حق دارم از مقامات چین سوال کنم تا بصورت رسمی در این خصوص پاسخ خویش را ارایه و یا ثابت نمایند که همه آنچه انجام داده اند، در پرتو مواد و محلوظات قانون بوده است.”
زندگی خانم انجیلا بعد از اختتاف و زندانی شدن پدرش، دچار آشوب و بی سرو سامانی های زیادی گردید. انجیلا مانند پدرش دارای تابعیت سویدن بوده و تحصیلات مسلکی خویش را تا مقطع ماستر تاریخ در پوهنتون کمبریج بریتانیا، تکمیل نموده است.
او می افزاید: “من معمولا هنگام نابسامانی ها و مشکلات خونسردی و اطمینان خویش را حفظ می نمایم. با آنهم باید بگویم که در آغاز تحصیلات مسلکی نمی خواستم فعال مدنی شوم، ولی رفته رفته حوادث طوری رقم خورد که فکر کردم، قدم گذاشتن در این میدان یک امر ضروری و نیاز مبرم است.”
انجیلا در همان اوایل برای معلوم نمودن دلایل بازداشت پدرش تلاش کرد و به زودی دریافت که دلایل پشت پرده زندانی شدن وی، پیچیده تر از آن است که وی فکر می کرده است.
بعد از آنکه آقای “ژی ژین پینگ” در سال 2012 رئیس جمهور چین شد، محدوده ی کاری رسانه ها، انترنت و آزادی بیان را تنگ و تنگ تر ساخت.
انجیلا با تایید این مسئله ادامه می دهد:”در همان آغاز غیابت پدرم تلاش کردم ارتباطات خویش را از طریق رسانه های همگانی جهانی سازم. اما اذعان میدارم که تنها پدر من نیست که با چنین سرنوشت تیره و تلخ روبرو شده است، بلکه افراد دیگری نیز با اینگونه مصایب و آلام دست و پنجه نرم می کنند.”
در حالی که، کتاب های آقای “گوی مینهای” در مورد زندگی خصوصی بزرگان چین، از دید مقامات این کشور تقبیح و غیر قانونی خوانده می شد، مردم و باشندگان “هانگ کانگ” از چاپ و نشر آنها استقبال می نمودند.
مردم هانگ‌کانگ همیشه خواهان رهایی کامل از سیطره و مداخله چینی ها در امور خویش اند. اما “ژی ژین پینگ” رئیس جمهور چین، این اصل را در نظر نگرفته، ضمن تنگ تر نمودن محدوده ی فعالیت های سیاسی در هانگ کانگ، ژورنالستان، فعالین و حقوق دان ها را نیز بازداشت و روانه ی زندان می کند.
انجیلا که خود در غرب زندگی می کند می گوید: “هرچند من می توانم برای رهایی پدرم دست به هر کاری بزنم، اما برای افراد و فامیل های دیگر چنین فرصت و چنین چانس میسر نیست. همین اکنون افرادی زیادی به سبب نوشتن آثار و دفاع از حقوق بشر در زندان های چین بسر می برند، ولی چیزی از دست فامیل های شان ساخته نیست. من خوشبخت بودم که برای رهایی پدرم چانس فعالیت داشتم. هرچند فکر می کنم، فعالیت هایم شرایط را در مجموع عوض نخواهد کرد، اما همین‌که حرف ها همگانی گردید، مطمئین هستم، روزی برای دیگران هم فرصت ارایه مشکلات شان میسر می گردد. اتفاقی که بدون شک برای من و سایرین، کمال اهمیت را دارد.”
بالاخره دیپارتمنت امور خارجی سویدن در شانگهای بعد از تلاش و فشارهای زیاد، سه بار با آقای “گوی مینهای” ملاقات نمود که البته آخرین بار آن در ماه جنوری سال جاری، اتفاق افتاد.
اما خانم انجیلا از تاثر پدرش در زندان حکایت کرد و گفت:”موصوف بعد از چند دقیقه خاموشی گفت، نمی خواهم با شما حرف بزنم، از اینکه خود را یک سویدنی نمی دانم، مایل به پذیرش کمک از جانب مقامات این کشور هم نیستم.”
انجیلا از فحوای کلام پدرش حدس زد که به شدت زیر فشار قرار دارد تا خاموشی اختیار کند.
بالاخره مقامات چینی در ماه اکتوبر سال جاری، آقای “گوی مینهای” را از زندان آزاد کردند، اما صبح همان روز وقتی که مقامات سفارت سویدن خواستند به عیادت وی بروند، دیده می شود که موصوف قبلا مکان مورد نظر را ترک نموده است.
برای هیچکس معلوم نبود آقای “گوی مینهای” به کجا رفته است، ولی بعد از یک وقفه طولانی، سرانجام خانم انجیلا از طریق تماس تیلفونی فهمید که پدرش در خانه ی مادر خویش در منطقه ی “نینگبو” چین به سر می برد.
انجیلا هم بدون معطلی، طی مصاحبه ی با رادیو “بی بی سی” گفت، فکر می کنم پدرم در حبس خانگی به سر می برد.
متن خبری که از جانب انجیلا در “بی بی سی” پخش گردید، چنین بود:”مقامات چینایی برایم گفته اند که پدرت آزاد شده است. اما این حرف معنی آزادی را نمی دهد. تا وقتی که برایم ثابت نشود که پدرم اجازه سفر و خارج شدن از چین را دارد، احمقانه است که بگوییم وی از بند رها گردیده است.”
روی همرفته انجیلا تعهد کرده است که تا رهایی کامل پدرش از زندان، به مبارزه ی خویش ادامه خواهد داد.
رایس واشرمن – صدای آسیا – سویدن
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
