در برما، به طور رسمی 135 جمعیت قومی زندگی میکنند، اما اجتماع 1.5 ملیونی روهینگیاییها که از کلیه حقوق خویش محروم و اکنون خانم “آنگ سان سوچی” نیز آنها را به نام “بنگالیها” یاد کرده است، شامل این لست نمیگردند.
اما اخیرا، مهاجران روهینگیایی، طی گردهمآیی در سویدن صدای خود را به گوش جهانیان رسانیده 19 آگست را به نام “روز روهنگیاییها” مسمی کردند.
آنها با حمل بنر، شعار ها و اجرای موزیک روهینگیایی، از وحشیگریهای که در مقابل آنها در میانمار صورت میگیرد، پرده برداشتند.
در حالیکه از 19 آگست به عنوان روز روهنگیاییها در کشور های جرمنی، سویدن، بریتانیا و امریکا تجلیل به عمل میآید، ابو کلام بنیانگذار انجمن روهینگیاییها در سویدن، میگوید: “پس از به قدرت رسیدن خانم “آنگ سان سوچی”، شرایط برای 140 هزار روهینگیایی بیجا شده در برما سختتر شده است، پروگرام جهانی غذا مسوولیت تمویل مواد غذایی این مردم را به دوش داشت، اما اکنون حکومت خانم “آنگ سان سوچی” این روند را متوقف ساخته است، اگر وضعیت فعلی را با دوران حکومت سابق مقایسه کنیم، به وضوح گفته میتوانیم که وضعیت قبلی بهتر از امروز بود.”
خانم “شیووالینی پارمر”، مدافع حقوق مدنی، که معتقد است “آنگ سان سوچی” و حکومتاش در تلاش است، روهینگیاییها را از جغرافیای برما به دور اندازد، میگوید: “فوقالعاده جای نگرانی است که حتی حکومت جدید نیز نمیخواهد جمعیت روهینگیاییها را که تعداد شان به 1.1 ملیون نفر میرسد، باشندگان میانمار محاسبه نماید، طوریکه من حدس میزنم، خانم “آنگ سان سوچی” روی پالیسی کار میکند در آن، از کلمه “روهینگیا” ذکری به عمل نیامده است.”
شیووالینی پارمر، میافزاید: “بدتر از همه اینکه جامعه جهانی هم در این مورد، خویش را با پالیسی و سیاستهای خانم “آنگ سان سوچی” تا اندازهای همنوایی میکند، این مسئله در نهایت مربوط به تعیین حق خود ارادیت یک جمعیت است و جامعه جهانی، به شمول اتحادیه اروپا نباید اجازه دهد که یک برنده جایزه نوبل، در حذف یک کلمه بکوشد.”
ظاهرا محروم ساختن ملیونها روهنگیایی از زندگی در سرزمین شان داغی است بر نام و نشان خانم “آنگ سان سوچی” که خود را مدافع حقوق بشر میداند.
خوشبختانه، اتحادیه اروپا، ملل متحد و ربیس جمهور امریکا نیز خواهان توزیع مدارک شهروندی برای روهینگیاییها شده است.
آقای “جوهان هالون بورگ”، سردبیر سفارت سویدن در برما که خواهان رعایت قوانین بینالمللی در مورد روهنگیاییهاست، میگوید: “موضع ما در این قسمت، از مدتها قبل روشن بود، یکی از حقوق اصلی جمعیتهای قومی، تعیین هویت قابل قبول برای خود شان است، به همین سبب هرگاه گروهی از انسانها خود را به یک هویت قومی خاصی منصوب میکنند، باید به نظر شان احترام گذاشته شود.”
در حالیکه هنوز هم نظامیها نبض سیاسی کشور را در دست دارند و از جانبی هم باید به درگیریهای مسلحانه کشور نقطه پایان گذاشته شود، خانم “آنگ سان سوچی” تحت فشار فزاینده جامعه بودایی برما قرار دارد، تا ملیونها باشنده این سرزمین را بیهویت نماید.
اما طوریکه دیده میشود، در روند چرخ حوادث، پناهجویان روهینگیایی مقیم شهر ستوکهلم و سایر نقاط جهان نیز آرام ننشسته، برای کسب حقوق برادران و خواهران روهینگیایی خویش در داخل برما، بر مبارزات خویش ادامه میدهند.
از جانب دیگر، خانم “آنگ سان سوچی” برای حفظ اعتبار خویش، سندی را با کوفیعنان امضا نموده است که طبق آن باید کمسیون دریافت راههای حل دوامدار و همیشگی غرض رفع مشکلات ایالت “راخین” را رهبری نماید، سندی که ظاهرا در آن نامی از روهنیگیاییها برده نشده است، اما الزاما پیرامون حل مشکل آنها بحث خواهد شد.