ads

تظاهرات علیه لایحه جدید مالکیت زمین در هند

چندین هزار نفر تحت رهبری “انا هزاری” کمپاینر ضد فساد، در مقابل پارلمان هند دست به اعتراض زده و مدعی اند که لایحه جدید در مورد مالکیت زمین سبب بربادی دهقانان خواهد شد. به اساس لایحه مذکور، زمین در صورت پیاده شدن پروژه‎های زیربنایی به ارزش ملیاردها دالر، می‎تواند به آسانی مورد استفاده قرار گیرد. اما معترضان به این نظر اند که لایحه مذکور به آسانی سرمایه‎داران بزرگ را قادر می‎سازد تا دهقانان را از زمین شان بیرون برانند.

نویسنده: The Killid Group
27 حوت 1393
تظاهرات علیه لایحه جدید مالکیت زمین در هند

چندین هزار نفر تحت رهبری “انا هزاری” کمپاینر ضد فساد، در مقابل پارلمان هند دست به اعتراض زده و مدعی اند که لایحه جدید در مورد مالکیت زمین سبب بربادی دهقانان خواهد شد. به اساس لایحه مذکور، زمین در صورت پیاده شدن پروژه‎های زیربنایی به ارزش ملیاردها دالر، می‎تواند به آسانی مورد استفاده قرار گیرد. اما معترضان به این نظر اند که لایحه مذکور به آسانی سرمایه‎داران بزرگ را قادر می‎سازد تا دهقانان را از زمین شان بیرون برانند.
رام گوپال دهقان 55 ساله مقیم ایالت مرکزی “مادهیا پرادیش”، چند سال قبل، 17 جریب زمین داشت که با آن زندگی‎اش راحت بود، ولی حکومت در سال 2011 بالای زمین وی یک پروژه کانالیزاسیون را تطبیق کرد. رام گوپال می‎گوید: “ما 20 دهقان در قریه بودیم که زمین‎های ما را به خاطر تطبیق پروژه کانالیزاسیون از ما گرفتند. ولی در عوض برای ما پولی ناچیزی پرداخت شد که حتی برابر حاصلات یکساله زمین‏‎های غصب شده نبود. همین که دو دخترم را عروسی نمودم، پول مذکور خلاص شد. حالا مجبور هستم روزانه فاصله 30 کیلومتری را طی و برای خود کار پیدا کنم. دو بچه دارم، روزی که کار پیدا کنم غذا می‎خوریم و روزی که کار پیدا نکنم گرسنه می‎مانیم. کسانی که زمین‎های ما را غصب می‎‏کنند در حقیقت، نان ما را از دست ما می‎گیرند.”
فامیل دیوراج شرمای 40 ساله، 50 سال قبل، هنگامی قریه آبایی شان را ترک کردند که در زمین شان یک پروژه بند آب اعمار شد. هرچند پدر وی با خریداری 12 جریب زمین در قریه همجوار، به زندگی عادی ادامه می‎داد، اما حکومت اخیراً با تطبیق برنامه عبور شاهراه بزرگ، از شرما خواسته است که زمین خویش را تخلیه کند. شرما می‎گوید: “این یک عمل دیکتاتورانه است. هر عملی که صورت می‎گیرد در مسیر افزایش سرمایه پول‎داران است و افراد غریب را به کام بدبختی‎ها فرو می‎برد. وقتی که زمین را از ما می‎گرفتند، گفتند که ما را در یک مکان دیگر اسکان می‎دهند و مساوی با مساحت زمین، برای ما زمین داده خواهد شد. ولی تا امروز، چیزی از کس ندیده‎ایم.”
رام گوپال و شرما، هر دو قربانی قانون جنجال‎برانگیز ” مالکیت زمین” شده‎اند که از دوران حکومتداری انگلیس به جا مانده است. قانون مذکور بر علیه منافع دهقانان و مالکان زمین است، این قانون تأکید می‎دارد در صورتی که زمین برای تطبیق یک پروژه مناسب باشد، برای دهقان و یا مالک، امتیاز زیادی در نظر گرفته نشود. در سال 2013 میلادی، حکومت تحت فشار مردم، تعدیلاتی را در قانون مذکور به وجود آورد که “بهوپندرا راوت” از دفتر محافظت جنبش زمین، به بعضی تعدیلات مهم ذیلاً اشاره می‎کند: “تغییر نخست، هیچ زمینی نمی‎تواند بدون رضایت دهقانان غصب شود. دوم، اندازه و میزان تأثیر احتمالی زمین غصب شده بالای وضعیت اقتصادی دهقانان در منطقه مورد نظر سنجیده شود و بعداً در زمینه اقدام گردد. تعدیلات دیگر این است که باید از اخذ زمین‎های حاصل‎خیز که سالی چند مرتبه در آن کشت و زراعت صورت می‎گیرد، خودداری شود و هرگاه یک زمین پنج سال بدون تطبیق کدام پروژه به حالت خود باقی بماند، دوباره به دهقانان مسترد گردد.”
مگر حکومت حزب “بی جی پی” سال گذشته، این تعدیلات را از میان برد. آقای ارون جیتلی، وزیر مالیه هند، می‎گوید: “با اینکه مفاد و علایق دهقانانی که زمین شان اخذ می‎شود، برای ما مهم است، ولی نیاز به ترقی و انکشاف اجتماعی را نیز نباید از نظر دور داشت. برنامه اسکان مجدد دهقانان و پرداخت غرامت کافی برای آن‎ها، در اولویت قرار دارد. باآنهم ما شرایط و پروسه اخذ زمین‎های مورد نیاز پروژه‎های انکشافی ملی را خیلی آسان ساخته‎ایم.”
اما هزاران دهقان، سیاسیون و فعالان مدنی، با اجتماع در مقابل پارلمان، نسبت به این امر معترض اند. آقای انا هزاری، فعال شبکه ضد فساد که در کنار دهقانان قرار گرفته است، می‎گوید: “حکومت زمین دهقانان را به سرمایه‎داران و صنعت‎کاران واگذار می‎کند؛ چیزی که حتی حکومت‎های تحت سلطه انگلیس هم انجام ندادند. قبل از انتخابات آن‎ها با گدایی رأی شما، رفاه و آرامی وعده می‎کردند، ولی حالا ببنید!”
بیشتر از نیمی جمعیت هند مصروف کارهای زراعتی اند، ولی وضعیت دهقانان بحرانی است. آمار رسمی نشان می‎دهد که از سال 1995 بدین‎سو، بیش از 300 هزار دهقان دست به خودکشی زده و بیشتر از دوهزار تن دیگر به صورت تدریجی از زمین و مزارع خود رانده شده‎اند. کاهش مساعدت حکومت هم دلیل دیگری ناآرامی و بروز مشکلات برای زراعت‎پیشه‎ها است. قانونی که طی آن می‎شود زمین را به آسانی از چنگ یک دهقان بیرون کرد، نمی‎تواند برای نسل‎های بعدی از جالبیت خاصی برخوردار باشد.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA