مسوولان کميتۀ ملی المپيک میگويند با وجود مشکلات و موانع زياد بر سر راه دختران والیــبالیست در کشــور، آنها پيشرفــتهـــای چشمگيری در عرصۀ والیبال داشتهاند. تیم ملی والیبال دختران که در دهۀ 60 خورشیدی ایــجــاد شده بود، در جریان نابسامانیهای سیاسی، از بین رفت، اما این تیم با تشکیل نظام جدید سیاسی در کشور، در سال 1382 خورشیدی احیا شد و کارش را از سر گرفت. با احیای تیم ملی والیبال دختران، ورزش والیبال تنها در کابل محدود نماند، بلکه در ولایتهای هرات، غزنی، دایکندی و بلخ نیز تیمهای والیبال دختران تشکیل شد. تیم ملی والیبال دختران که متشکل از دختران جوان است، در بیش از یک دهۀ گذشته، تلاش کرده است ورزش والیبال را در میان دختران رشد دهد.
مژگان سادات که عضو تیم ملی والیبال است، علاقۀ زیاد به ورزش والیبال دارد و از 5 سال بدینسو مصروف این ورزش است. او میگوید تورنمنتهایی که در داخل کشور برگزار میشود، فرصت خوبی است برای دخترانی که علاقمند ورزش والیبال اند و آنها از این طریق میتوانند عضو تیم ملی والیبال دختران شوند.
تیم ملی والیبال دختران تاکنون دو سفر ورزشی به تاجکستان و هند داشته است. این مسابقات به ترتیب در سالهای 2011 و 2014 میلادی به میزبانی این دو کشور برگزار شده بود. در حال حاضر، تیم ملی والــیــبال دختران، به صورت رسمــی، در چهارچوب فدراسیون ملی والیبال فعالیت دارد. مرسل یکی از اعضای تیم ملی والیبال، این ورزش را برای دختران بسیار مفید و راحت توصیف میکند. او از حکومت میخواهد زمینۀ دسترسی دختران به والیبال را در تمام ولایتها فراهم سازد.
فدراسیون ملی والیبال امیدوار است که توجه حکومت به اين ورزش بیشتر شود، زیرا ظرفیتهای خوبی وجود دارد تا افغانستان در ردیف کشورهای ردۀ اول در بخش والیبال قرار گیرد. مسوولان این فدراسیون میگویند آنها در تلاش اند با استفاده از تجارب کشورهای همسایه ، به ویژه هند،در بخش والیبال این ورزش را در میان دختران افغان رشد بدهند.
هرچند فدراسیون ملی والیبال، پيشرفت زنان در این بخش را ستودنی میداند، اما هستند دخترانی که این پیشرفتها را اندک دانسته و حکومت را به بیتوجهی در این زمینه متهم میکنند. سلما ابراهیمی، عضو تیم والیبال “آریانا” و محصل در پوهنتون تعلیم و تربیه، میگوید که امکانات ورزشی برای دختران در بخش والیبال در این پوهنتون بسیار محدود است. او میافزاید:”هفته سه روز در جمنازیوم پوهنتون تعلیم و تربیه تمرین میکنیم؛ چون تعداد شاگردان در این پوهنتون زیاد است، وقت کافی برای تمرین در جمنازیوم به همه نمیرسد.از سویی هم، وسایل ورزشی کافی در اختيار نداريم. اگر حکومت فرصتهای جدیدی در این بخش فراهم کند، مطمئن هستم که دختران میتوانند بیرق کشور ما را در سطح جهان به اهتزار درآورند.”
این که چه زمانی مشکلات دختران والیبالیست به پایان میرسد، قابل پیشبینی نیست. دولت نیز تا هنوز به شکل جدی در بخش ورزش برای زنان سرمایهگذاری نکرده و ظاهراً رشد زنان و دختران در این بخش، در اولویت برنامههایش قرار ندارد.
