در هوتل و رستورانت های جاکارتا، پایتخت اندونیزیا، انواع مختلف غذا های لذیذ و خوشمزه برای مشتریان غنی و ثروتمند سرویس می گردد، ولی متاسفانه آنچه به عنوان اضافه باقی می ماند، به بسیار بی تفاوتی به دور انداخته شده در مجموع نابود می گردد.
اما اخیرا، یک ابتکار تازه تحت عنوان، “بانک غذا” بمیان آمد که از طریق آن غذا و طعام باقیمانده از مصرف مشتریان را جمع آوری نموده برای سیر نمودن شکم افراد فقیر و محتاج، مورد استفاده قرار می دهند.
سری زدم به آشپزخانه همین “بانک غذا”، جایی که پنج زن مصروف کار می کنند تا 50 نوع غذا و مقدار زیاد نان خشک را که از رستورانت و نانوایی ها سرتاسر شهر جمع آوری شده است، بعد از تنظیم و مرتب ساختن توسط رضاکاران برای مصرف افراد محتاج و فقیر پیشکش نمایند.
خانم “ویدا سیپترینا ویجایانتی” مبتکر و بنیانگذار طرح “بانک غذا” ضمن مفید خواندن طرح خویش، می گوید: “این یک ابتکار خوب است. اکثرا ما و شما مقدار زیاد غذا خریداری می کنیم ولی قادر به صرف همه نیستیم. مثلا در ماه مبارک رمضان مردم مقدار زیاد مواد غذایی خریداری و برای افطار و سحری آماده می کنند، ولی هرگز قادر به مصرف نیم آن هم نیستند. اگر به مراکز صنایع تولید مواد غذایی هم مراجعه کنیم، وضعیت به همین منوال خواهد بود. به همین ترتیب در رستورانت ها، هوتل ها و کافه تریا ها نیز مقدار زیاد غذا های طبخ شده را نابود می کنند. پس چرا اجازه دهیم در موجودیت افراد محتاج و نیازمند، این همه غذا ضایع و از میان برده شود.”
در اصل وظیفه ویدا این است که بر ضد گرسنگی مبارزه نموده وضعیت تغذیه اطفال را نیز بهتر نماید. بانک غذایی، در دو سال گذشته بیشتر از 13 هزار خوراک غذا را برای نیازمندان توزیع کرده است.
ویدا از گسترش کار این پروژه به کمک رضاکاران در سراسر جاکارتا سخن گفته می افزاید: “خودمان هرگز به کوچه و بازار ها رفته برای شناسایی مستحقین تلاش نمی کنیم، بلکه این مردم محل است که بصورت داوطلبانه در شناسایی مستحقین مثلا، اطفال، سالخورده ها و معتادین ایدز وغیره و توزیع غذا برای آنها، به کمک ما می شتابند.”
آقای “یادی ملیادی”، یکی از مستفید شونده های غذا های “بانک غذا” است که هر روز برای تغذیه ی عمهء 70 ساله اش غذا دریافت می کند. موصوف که وظیفه اش شست و شوی موترسایکل ها بوده و عایدات روزانه اش هزینه مایحتاج فامیلش را تامین کرده نمی تواند، می گوید: “این برنامه برای افراد سالخورده خیلی مفید و مهم است. آنها با راجستر نمودن خویش می توانند غذای روزانه شان از قبیل مواد پروتینی، ویتامین دار، شیر و نان خشک را بدست اورند. امیدوار هستم این پروژه به سراسر اندونیزیا گسترش یافته برای همیشه جریان داشته باشد.”
همین اکنون هم با گذشت دو سال، برنامه توزیع مواد غذایی در دو شهر مجاور جاکارتا، یعنی یعنی شهر های “سبانگ” و “بوگوور” در غرب جاوا نیز ترویج یافته است. اما ناگفته نباید گذاشت که انجام این کار همیشه خالی از دشواری ها هم نیست.
گاهی هم می شود که کمپنی های تولید غذا نمی خواهند با پروژه همکاری نمایند، زمانی هم پیش می آید که حکومت برای جلوگیری از بی نظمی و ازدحام اجازه توزیع غذای مجانی را برای مردم مستحق و فقیر نمی دهد.
خانم ویدا می افزاید: “نمی دانم چرا یک سوپر مارکیت حاضر نمی شود مواد غذایی غیر قابل مصرف خویش را برای کمک به سایرین توزیع نماید؟ شاید فکر می کنند این پروسه بی نظمی های را در کار آنها بوجود خواهد آورد. اما ما باب مذاکره و گفتگو را با حکومت، حکومات محلی و حتی پارلمان کشور گشوده ایم تا در این زمینه ایجاد سهولت کنند. تلاش می کنیم در انجام کار ها تا آخرین حد ممکن نظم و دسپلین را مراعات کنیم تا به کمک کننده ها ایجاد مزاحمت و درد سر نشود.”
در همین حال، خانم “تیهانا مشابهی” یکی از رضاکاران توزیع مواد غذایی که کمک به افراد مسکین و حاجتمند جامعه را یکی از افتخارات خویش می داند، می گوید: “من علاقمند همکاری با این پروژه هستم، زیرا می دانم از طریق آن می شود برای مستحقین و حاجتمندان کمک نمود… از جانبی هم قرار گرفتن در خدمت سایرین، با نگرش باطنی من همخوانی دارد. من در اصل دارای ضمیر و دید اجتماعی هستم، ولی پولی برای کمک به سایرین در اختیارم نیست. از همین سبب وقتی از ایجاد مرجعی بنام “بانک غذا” و شیوه کار آن خبر شدم، بی درنگ شتافته به صفت رضاکار در خط حمایت از فقرا و حاجتمندان قرار گرفتم.”
کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
