ads

انترنت و دسترسی به اخبار واقعی و غلط آن

آیا گاهی با خود فکر کرده اید که دسترسی به انترنت می تواند یکی از حقوق بشری افراد باشد؟ رسانه های آنلاین در سالهای اخیر تغیرات سریعی داشته است و حکومات و نهاد های تنظیم کننده پیوسته در تلاش پیدا نمودن راه های ممکن غرض دسترسی به آن بوده اند. رایس واشرمن گزارشگر صدای آسیا […]

نویسنده: zekria
28 سرطان 1396
انترنت و دسترسی به اخبار واقعی و غلط آن

آیا گاهی با خود فکر کرده اید که دسترسی به انترنت می تواند یکی از حقوق بشری افراد باشد؟
رسانه های آنلاین در سالهای اخیر تغیرات سریعی داشته است و حکومات و نهاد های تنظیم کننده پیوسته در تلاش پیدا نمودن راه های ممکن غرض دسترسی به آن بوده اند.
رایس واشرمن گزارشگر صدای آسیا اخیرا در جریان نشست انترنتی در ستوکهولم پایتخت سویدن صحبتی با یکی از فعالین انترنت داشته است که به توجه می رسد:
طوریکه به مشاهده رسد، در حاشیه انتخابات ریاست جمهوری امریکا میان هلری کلنتون و دونالت ترامپ و انتخابات اخیر ریاست جمهوری در فرانسه، چیز های زیادی گفته شد که بعدا تعدادی از انها غیر واقعی ثابت گردید. با اینکه همه ی ما و شما از افزایش اخبار و شایعات دروغ و جعلی نگران و بیزار هستیم، اما هرچی است همین شایعات و حرف های دروغ در صفحات انترنت، روی جوانب واقعی مسایل، تاثیر قابل ملاحظه ی دارد.
خانم مریم سلام، یکی از ژورنالست های بنگله دیش که باور دارد، پست و نشر اخبار غلط در انترنت، ایجاد تنش نموده و روی زندگی مردم کشورش تاثیرات ناگوار داشته است، می گوید: “بخاطر نشر و پست یک خبر دروغ در انترنت، 5 عبادت گاه هندو ها در بنگله دیش تخریب، صد ها انسان از خانه و کاشانه ی خویش فرار نموده زندگی تعداد زیاد مردم دستخوش ماتم و اندوه گردید. در حالیکه بعدا معلوم شد خبر مذکور دروغی بیش نبود و در نشر آن از اکونت و تصویر فردی استفاده شده بود که حتی نمی دانست چگونه از فیسبوک استفاده کند.”
رسانه های اجتماعی را نمی توان مانند رسان های سنتی به آسانی تحت کنترول درآورد.
در صفحات رسانه های اجتماعی هر چیزی می تواند به آسانی چاپ و نشر گردد که می تواند هم دارای پیامد های مثبت و هم دارای تاثیرات مخرب و منفی می باشند. اما هرچی باشد، پخش و نشر اخبار و اطلاعات غلط در انترنت افزایش یافته و از جانبی هم دیده می شود که ژورنالست ها و فعالین رسانه یی در جستجوی دریافت شیوه های ممکن برای پخش و اشاعه مطالب و گذارشات خویش اند.
خانم ماریا ریسا، سابق رئیس بیروی تلویزیون (سی ان ان) در جاکارتا که در سال 2012 وظیفه اش را ترک نمود و کار در یک سایت اجتماعی آنلاین بنام “ریپلر” را شروع کرد، می گوید: “من می خواستم مطالب و داستان هایی را از طریق انترنت به نشر بسپارم. می خواهم بگویم که وقتی شما در یک رسانه مهم مانند (سی ان ان) کار می کنید بسیار به ندرت مجال آنرا دارید تا کار های را انجام دهید که روی کلچر، فرهنگ و اجتماع خود تان تاثیر قابل ملاحظه ی داشته باشد و من هم از همین سبب (سی ان ان) را ترک نمودم.”
ماریا که در صدد است یک بحث ژورنالستیکی با شرکت ژورنالستان داخلی، خارجی و مردم عام را غرض ارایه یک گفتمان منطقی و پر مفهوم براه اندازد، می افزاید: “وقتی ما در فکر ایجاد سایت “ریپلر” شدیم، منظور مان این بود که بدانیم چگونه این تکنولوجی جدید می تواند، به ژورنالست ها در جهت ایجاد جوامع فعال که روی زندگی واقعی انسان ها تاثیر گذار باشد، کمک نماید.”
هرچند ماریا دوست دارد به دور از سایه نظارت کننده ها، یک بحث آزاد رسانه ی را در انترنت براه اندازد، اما از جوانب تاریک و مشکل افزای مسئله هم غافل نمانده اظهار می دارد: “وقتی بخواهیم از طریق رسانه های اجتماعی بحثی را مطرح کنیم بزودی مورد حمله نفرت بار قرار گرفته برای مان می گویند، نخیر ماریا ما با تو موافق نیستیم و باید یا کشته و یا مورد تجاوز واقع شوی. بعدا حملات انجام می یابد و کسی مجرم شناخته نمی شود.”
در بعضی کشور ها مثلا مالیزیا، وقتی حکمرانان می بینند که مسایل نشر شده در رسانه های اجتماعی را سانسور کرده نمی توانند، دست به مسدود نمودن آنها می زنند. به همین ترتیب، وقتی شماری از رسانه ها، گزارش های را در مورد موجودیت فساد در دستگاه حکومت مالیزیا به نشر سپردند، سر نوشت شان به مسدود شدن انجامید.
گذشته از آن، ویبلاگ نویسان و افراد دارای رای و فکر مخالف حکومت، تهدید شده و در مواردی هم مجازات می گردند.
خانم “جاس اس ام کی” ژورنالست و فعال مدنی مالیزیایی که همیشه برای تامین آزادی بحث های رسانه ی آنلاین، فعالیت می کند، می گوید: “تلاش های زیادی صورت می گیرد تا قانون مخابرات و رسانه های همگانی را بیشتر تنبهی ساخته اجازه ندهند مردم از طریق رسانه های همگانی و اجتماعی بصورت آزادانه نظر و صحبت های خویش را بایکدیگر شریک سازند.”
قانونی که سعی می شود توسط آن شبکه های ارتباطی اجتماعی را به نحوی غیر قانونی جلوه داده منحیث یک سلاح و حربه سیاسی، در جهت سرکوب نظرات مخالف و منتقدان مورد استفاده قرار دهند. خانم “جاس اس ام کی” در همکاری با تیم خویش، اصول طرفداری از حقوق زن را نیز از طریق انترنت انکشاف می دهد.
وی کع سعی می نماید در راستای محو تبعیض، از تکنالوجی نیز استفاده کند، می گوید: “ما می خواهیم مردم از حقوق و آزادی استفاده از انترنت برخوردار باشند. ما نمی توانیم خاموش مانده و تماشا نماییم که حکومت استفاده از انترنت را اجازه می دهد یا نمی دهد. نخیر این درست نیست و باید جلو قلدری های حکومت و حکومت داران گرفته شود.”
اما مردمی هم هستند که شک دارند، آیا انترنت آنها را به مسیر درستی رهنمایی می کند یاخیر: آیا در مسیر راه ما به سکون می رسیم یا به تنش ها؟ چی کسانی باید در این مورد تصمیم گیری کنند، افراد یا حکومت ها؟
ماریا ریسا اظهار می دارد: “باید یک نظم و مقرارات جدید روی کار آید. چی کسی می تواند روی این نظام کنترول داشته باشد؟ من فکر نمی کنم این یک مسئله قانونی یا حقوقی باشد. ما برای تامین سعادت جوامع خویش در مبارزه هستیم. باید اعتماد سازی شود، ولی معلوم نیست چگونه باید به این هدف دست یابیم؟”
اما هرچی بود، نتیجه ی نشست انترنتی ستوکهولم رسیدن به یک توافق همگانی بود. باید از دست داشتن همگان به انترنت، به صفت یک حق مسلم بشری، استقبال نماییم. به این معنی که هیچ فردی نباید بخاطر عدم توانایی پرداخت هزینه مصارف انترنت، از دسترسی به آن محروم باشد.

کلیدگروپ را در تویتر و فیس بوک دنبال کنید
طراحی و توسعه توسط تکشارک - Copyright © 2024

Copyright 2022 © TKG: A public media project of DHSA