کوریای شمالی در سال جاری به 16 آزمایش اتمی دست زده است.
باوجود اینکه دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا قول داده بود، برای حل مشکل کوریای شمالی راه حلی را دریافت خواهد کرد، اما تا هنوز موفق به این کار نشده است و هنوز هم خطرات ناشی از موجودیت سلاح اتمی در دست رهبران این کشور پا برجاست.
این در حالیست که شماری از کشور ها خواهان دست یافتن به توافقی هستند که به اساس آن تمام آزمایشات و ساخت سلاح اتمی ممنوع می گردد، اما حکومت آسترالیا علاقه ی برای شرکت در این مذاکرات ندارد. در یک صبح آفتابی، شماری زیادی مردم که اکثریت شان را زنان تشکیل می دهد، حلقه وار در مقابل دروازه وزارت دفاع آسترالیا ایستاده اند و در بنری که در دست دارند نوشته شده است (به ساخت اسلحه اتمی پایان دهید).
جمعیت مذکور به صحبت های خانم (روسیماری لیستر) که از چگونگی تباه شدن فامیلش در اثر آزمایشات سلاح اتمی، سخن می گوید، گوش فرا داده اند.
موصوفه می گوید: “پدرم در اثر ریزش گرد و غبار ناشی از آزمایشات اتمی چشمش به شدت آسیب دید و پنج سال بعد روشنایی اش را کاملا از دست داد و نابینا شد.”
قصه از آنجا آغاز می شود که بریتانیا و آسترالیا در سال 1950 بصورت پنهانی در منطقه “مارالینگا و ایموفیلد در آسترالیا، دست به آزمایشات سلاح های اتمی خصوصا برآورد قدرت (بمب اتمی) می زنند که در اثر یک اشتباه تخنیکی، به باشندگان ساحات مجاور، آسیب های فراوان می رسد.
خانم روسیماری در این مورد گفت: “ساینس دان ها هنگام آزمایشات اتمی، مسیر حرکت باد را غلط محاسبه کردند که در نتیجه گرد و غبار برخواسته از آن تا صد کیلومتری ساحات مسکونی پراگنده شد و به باشندگان محل آسیب های فراوان رسید.”
شماری از جمعیت های متضرر در حالت بیماری خانه و کاشانه ی خویش را ترک نمودند و تعدادی هم جان های خویش را از دست دادند. اینجا بود که خانم روسیماری و پدرش آقای “یامی” دچار آسیب های ناشی از آن گردیدند که از آن تاریخ ببعد، این خانم آسیب دیده در راستای محو سلاح اتمی و آزمایشات آن، مبارزه می کند.
هنگامی که مذاکرات پیرامون دست یافتن به توافق روی منع تولید و اسلحه اتمی در مرکز سازمان ملل متحد در نیویارک جریان داشت، خانم روسیماری و سایر فعالان ضد اسلحه ی اتمی، صدای خویش را بلند نمودند. خانم “جیما روموولد” از کمپاین بین المللی محو اسلحه اتمی می گوید: “وجود سلاح های اتمی بدون اینکه مورد استفاده قرار گیرد یا نه، هر روز ما را تهدید به مرگ نموده هراسان می سازد.”
موصوفه می افزاید: “در حال حاضر در جهان 15000 اسلحه اتمی موجود است که در اختیار 9 کشور قرار دارند. از این جمله 95 فیصد آن نزد روسیه و ایالات متحده امریکا است و اگر برای جلوگیری از تولید و انکشاف آن اقدامی صورت نگیرد، هر آن خطر وقوع یک نبرد اتمی جهان را تهدید می کند.”
اگر گفتگو ها در ملل متحد موفقانه باشد، منجر به منع تولید و آزمایش سلاح های اتمی شده و در جهت کمک به قربانیان آن نیز اقداماتی صورت خواهد گرفت.
خانم جیما روموولد ادامه می دهد: “در حال حاضر آسترالیا خواهان توقف برانامه های اتمی نیست، ولی ما باید تلاش کنیم تا نظر رهبران این کشور را تغیر کند.”
در حالیکه 120 کشور جهان سرگرم پیشبرد مذاکرات برای توقف برنامه های اتمی است، 40 کشور دیگر با این مذاکرات بایکات یا قطع رابطه نموده اند. در حقیقت، کشور های که در حال حاضر دارای برنامه و پروگرام های اتمی اند، از شرکت در مذاکرات امتناع می ورزند. ایشان به این عقیده اند که منازعه موجود میان ایالات متحده و کوریای شمالی در مورد توقف برنامه های اتمی پیونگ یانگ بی نتیجه خواهد بود.
ولی خانم روسیماری، عدم علاقه آسترالیا به شرکت در مذاکرات را در جایی دیگری جستجو نموده می گوید: “حکومت آسترالیا از پیگیری صنعت اتمی توقع دست یافتن به منافع پولی را داشته از همین سبب نمی خواهد در جمع کشور های مذاکره کننده برای منع انکشاف و فعالیت های اتمی حضور داشته باشد.”
آسترالیا یکی از کشور های صادر کننده یورانیم می باشد که سالانه از این تجارت مبلغ ده ملیون دالر آسترالیایی بدست می آورد. یورانیمی که به زعم آنها باید در ساخت سلاح اتمی مورد استفاده قرار نگرفته بلکه از آن برای تولید انرژی استفاده گردد.
اما حقایق نشان می دهد که آسترالیا یورانیم خویش را بیشتر به کشور های دارای اسلحه اتمی، مانند هند، امریکا، فرانسه و کوریای جنوبی صادر می نماید. خانم “داکتر هلن کالدیکات” فزیک دان، نویسنده و فعال ضد اسلحه اتمی، جایگاه سلاح اتمی را در پالیسی خارجی آسترالیا مهم دانسته می گوید: “در واقعیت، سرویس اطلاعاتی آسترالیا همیشه مشغول جمع آوری اطلاعات اتمی برای حکومت امریکا بوده به نحوی زمینه وقوع یک جنگ اتمی را رقم می زند. به نظر من تا وقتیکه امریکا در مورد ختم فعالیت های اتمی پیش قدم نشود، هیچ اقدام دیگر در این راستا موثریت خاصی نخواهد داشت.”
هرچند اکثریت کشور های منطقهء آسیای جنوب شرقی و پاسفیک طرفدار منع تولید اسلحه اتمی نیستند، اما آسترالیا برخلاف طرفدار تولید و انکشاف آن می باشد. خانم “لی رهیانون” یکی از رهبران حزب سبز ها، این کار را اشتباه زیان آور خوانده می افزاید: “رهبران آسترالیا باید در موافقت با همسایه های خویش طرفدار روابط صلح آمیز و دوستانه با یکدیگر باشند. اما با وجود همه اختلافات ما باید در رسیدن به یک ماحول صلح آمیز و سعادتمند کار نموده آثار ترس و دلهره را از دل ساکنین این کشور ها محو کنیم.”
گفتنی است، گفتگو ها پیرامون توقف برنامه های اتمی در نیویارک الی 7 جولای ادامه داشت.
