استقبال مردم تیمور شرقی از ملکه موسیقی

ماریا ویتوریا، دختر 15 ساله از تیمور شرقی، احساس برانگیز ترین هنرمند موسیقی “دانگ دات” در این سرزمین کوچک شده‌است.
این ستاره نوجوان که در بخش مودلینگ نیز در میان جوانان از محبوبیت فوق العاده‌ای برخوردار است، پس از یک سفر هنری، هنگام بازگشت به کشورش مانند یک قهرمان مورد استقبال مردم قرار گرفت.
دو ماه پیش ماریا ویتوریا یا “ماروی”، به خاطر شرکت در یک رقابت هنری به اندونیزیا سفر نموده بود که در میان 36 هنرمند برجسته جهان به مقام چهارم دست یافت.
“دانگ دات” یک نوع موسیقی اندونیزیایی “ترکیبی از موسیقی فولکلور، پاپ، مالیزیایی، هندی و عرب” است که در میان جوانان علاقمندان زیادی دارد.
بسیاری از مردم تیمور شرقی، توانایی سراییدن موسیقی “دانگ دات” را ندارند، ولی ماروی که از همان آغاز قدرت این کار را داشت، می‌گوید: “من کار با موسیقی “دانگ دات” را دو ماه قبل از شروع رقابت آغاز نموده بودم، اما همیشه سعی می‌کردم به گفته‌های معلم خود به دقت گوش دهم، قبل از این هنگامی‌که در کارهای خرید و فروش ترکاری باب با پدرم کمک می‌نمودم، در جمع دوستان خویش موسیقی پاپ را اجرا نموده، آهنگ‌های “یو – رایز- می – آپ” و هم‌چنان “دونت – یو- ریممبر” را که خیلی دوست دارم، می‌خواندم.”
وقتی “ماروی” در یک روز گرم از جاکارتا به سرزمین خویش بر گشت، در حدود یک هزار تن از علاقمند وی که در میان شان حتی سالخورده‌ها و کودکان نیز موجود بود، در میدان هوایی به استقبال‌اش آمده، موفقیت‌ وی را در این رقابت تبریک گفتند.
آقای “انتونیو بورگیس”، پدر ماروی که استعداد دخترش را تحفه‌ای از جانب خداوند می‌داند، می‌گوید: هنگام فرود آمدن طیاره، از کلکین دیدم که جمعیت زیادی منتظر ما هستند، وقتی به ازدحام آنان دیدم، خیلی تعجب کرده با خود گفتم که دختر من با این سن کوچک چگونه رسما از جانب عده زیاد مردم استقبال می‌شود، برای من واقعا مایه خوشحالی بود، از همین سبب از خداوند سپاسگزاری نمودم.”
ماروی، هم که با مشاهده این همه هوادار در میدان هوایی “نیکولاو لوباتو” در شهر “دیلی” پایتخت تیمور شرقی متعجب شده بود، می‌گوید: “هرگز در خیالم نمی‌گذشت که به این حد استقبال شوم، دیدن این صحنه مرا در یک شاک برد، مانند یک رویا، یک خواب بود.”
در جریان رقابت در جاکارتا، ماروی چند آهنگ خیلی دشوار را انتخاب و در مقابل داوران اجرا می‌کند، هر چند ماروی، آهنگ‌ها را به لهجه اندونیزیایی روان و سلیس اجرا کرده نمی‌تواند، ولی توانایی آن‌را داشت که کلمات و حروف‌ها را که بعضی حتی مالیزیایی و از سایر ملک‌ها بودند، به صورت درست حفظ کند.

داوران که از شش کشور انتخاب شده بودند، هنگام اجرای آهنگ‌ها متفقانه استعداد و توانایی‌های طبیعی “ماروی” را مورد ستایش و تقدیر قرار داده، یکی از ایشان حتی وی را یک معجزه خواند.
حکومت هم در مقابل موفقیت و افتخار بدست آمده توسط “ماروی” بی‌تفاوت نمانده، مراسم خوش آمدید شکوهمندی را در پایتخت کشور به افتخار وی سازماندهی نمود.
آقای “هورنای”، یکی از همکاران و سازمان دهندگان این مراسم، می‌گوید: “ماروی، یک هنرمند خیلی خوب است که توانست به بهتری شکل از کشورش نمایندگی نموده، روابط ما را با سایر کشورهای آسیایی شرکت کننده در رقابت بهبود بخشد. وی نخستین قدم را برداشت، ولی اکنون بر ماست که شرایط را برای رشد و پیشرفت سایر هنرمندان مهیا سازیم.”
در حالی‌که ماروی در جریان دروس مکتب نخستن قدم را در این راه برداشته‌است، حکومت هم تلاش می‌ورزد به هر شکل ممکن به جامعه هنری تیمور شرقی مساعدت نموده، آن‌را شگوفان و سرسبز سازد.